Z rosnącym niepokojem obserwujemy nasilającą się dehumanizującą i agresywną narrację wobec dzieci cudzoziemskich, które – pozbawione opieki dorosłych – trafiają do Polski w poszukiwaniu bezpieczeństwa i zostają objęte opieką w ramach systemu pieczy zastępczej. Jako organizacje działające  na rzecz praw dziecka w Polsce, czujemy się w obowiązku, by stanąć w obronie tych najbardziej narażonych – dzieci zmuszonych do opuszczenia swoich domów z powodu wojny, przemocy i prześladowań. 

Przypominamy: dziecko to każda osoba, która nie ukończyła 18. roku życia. To definicja nie tylko moralna, ale także prawna, wynikająca z Konwencji o prawach dziecka ratyfikowanej przez Polskę w 1991 roku, a także z przepisów krajowych. Bez względu na to, w jaki sposób dziecko przekroczyło granicę, zasługuje ono na troskę, ochronę i szacunek – nie na nienawiść i strach. 

W ostatnich dniach odnotowujemy próby przypisywania dzieciom cech dorosłych,a nawet przestępców. To nie tylko niesprawiedliwe i niezgodne z faktami, ale też niebezpieczne. Taka narracja prowadzi do stygmatyzacji, utrudnia identyfikację dzieci wymagających ochrony, a co najgorsze – skłania je do ucieczki z systemu ochrony i kontynuowania podróży w sposób nieuregulowany, wystawiając je na poważne ryzyka, takie jak handel ludźmi, wykorzystywanie i przemoc.

Wbrew powielanym hasłom, termin „nielegalne dziecko” nie istnieje. Jeśli dziecko trafiło do pieczy zastępczej oznacza to, że państwo realizuje wobec niego swoje obowiązki: potwierdziło jego wiek, prowadzi usankcjonowaną prawnie procedurę legalizacji pobytu, zapewnia opiekę i i ochronę. Próby kryminalizacji obecności tych dzieci w Polsce to nie tylko naruszenie ich praw, ale i działanie, które podważa fundamenty państwa prawa.